Dag 17 Van Monument Valley naar Page.

Vandaag vertrekken we al op tijd uit Kayenta om op weg te gaan naar Page. ook deze weg is weer geweldig mooi, vol van grillige en vreemde rotsformaties, alsof reuzen hier zandtaartjes hebben zitten bakken.

Onze eerste stop is Horseshoe Bend. Dit is een spectaculaire bocht van 270* in de Coloradorivier tussen Lees Ferry en de Glen Canyondam, 300 meter dieper dan het rotsplateau van waaruit deze zichtbaar is. Vanaf de parkeerplaats lopen we eerst 1200 meter in de hitte (35 graden) door het rulle zand, en uiteraard later dezelfde weg opwaarts terug, maar dat is dit uitzicht absoluut meer dan waard. Wat een schitterend gezicht! We blijven een tijd staan kijken, wel voorzichtig uiteraard want een reling ontbreekt hier...

Daarna rijden we door naar de naar de Navajo Bridges. Deze bruggen verbinden op 143 meter hoogte de Grand Canyon en het Navajo reservaat over de Colorado rivier. De oudste brug uit 1929 is nu voor voetgangers, daarnaast ligt een latere brug voor voertuigen. We zien in de diepte nog 2 raften op de rivier.

Na deze indrukken rijden we aan het begin van de middag naar Page. Lake Powell is met een lengte van 300 km het tweede grootste kunstmatige meer in de VS. Het heeft een kustlijn van 3200 km met 96 canyons. Alle denkbare watersporten worden hier uitgeoefend. Vlakbij ons motel is een toegangsweg naar de Beaches van Lake Powell. Dit zijn geen zandstranden zoals wij gewend zijn, maar rotsplateaus van terragekleurde kalkzandsteen. Om over deze ondergrond bij het water te komen is nog een hele uitdaging, maar wij laten onszelf natuurlijk niet kennen. aangekomen bij het water hebben we prachtig zicht op de Glen Canyon Dam, daarachter ligt het schitterend blauwe water, wat zelfs warm blijkt te zijn. wat een fijne en mooie plek om heerlijk af te koelen! We blijven hier een groot deel van de middag van genieten.

Later op de dag bekijken we ook de achterkant van de dam, door te voet af te dalen van de rotsplateaus aan de Scenic Drive in Page. We komen terecht op een mooi uitkijkpunt en kijken ook hier weer onze ogen uit. De Glen Canyon Dam voorziet vele steden in het westen van de VS van water door de Coloradorivier in te dammen. De dam is 213 meter hoog en werd in 1964 gebouwd voor de opslag van water, als bescherming voor overstromingen en voor de opwekking van hydro-elektriciteit.

Morgenochtend rijden we noordelijker en bezoeken Bryce National Park.

Dag 16 Monument Valley Navajo Tribal Park.

Vandaag vertrokken we al vroeg naar een ander wereldwonder, Monument Valley, op zo'n 25 miles van ons hotel. Ons plan was om daar de Wildcat Nature Walk te gaan lopen, dit is een trail van iets meer dan 4 miles rondom de grootste tafelbergen in dit gebied. Echter, vanwege de te verwachten temperatuur was dit tussen 09.00 AM en 07.00 PM helaas niet toegestaan. Gelukkig wisten we, dat je ook met de auto de Valley Drive kunt rijden. Dit is een rit van zo'n 2,5 uur rondom en tussen de zandsteenruïnes, bergen, rotsformaties en plateaus. De weg is voor ongeveer de helft van de totale afstand van 17 miles enigszins verhard, maar verder is het een zandpad of is het rotsachtig met hier en daar flinke gaten, waardoor stapvoets rijden noodzaak is. Een echte uitdaging voor Cyril dus vandaag!

We zien op deze prachtige tocht weer een heel nieuw en even ongelofelijk landschap van rotsformaties, die wel 600 meter hoog kunnen zijn. Omdat Hollywood al jaren een belangrijke inkomstenbron is voor de Navajo's, zijn enkele van deze natuurlijk bekend uit westernfilms als 'Once upon a time in the West '.

Deze hoogvlakte is in de loop van de afgelopen 25 miljoen jaar door natuurkrachten uit de sedimenten van een voormalige zee uitgegraven. Het is een door regen- en winderosie gevormd natuurwonder. Op de rotswanden waren de uitgesleten regensporen duidelijk te zien. Een indianengids vertelde daarover, dat we in het moessonseizoen zitten, en dat het daarom vanaf halverwege de middag flink kan spoken. Dan wordt de weg dus onbegaanbaar.

In de Valley wonen nog zo'n 100 Navajo-gezinnen. Zoals overal doen ze dat heel eenvoudig, zonder voorzieningen en erg eenzaam. We zien af en toe een klein huisje of caravan in de verte, meestal met een hoop troep er omheen, waarschijnlijk door gebrek aan schuurtje. Dit blijft toch ook wel bijzonder om te zien.

Morgen trekken we weer wat meer naar het westen, we gaan dan naar Page/Lake Powell.

Dag 15 van Grand Canyon naar Monument Valley.

Vandaag rijden we via een deel van de South Rim de Grand Canyon uit. We gaan wat meer naar het oosten, om Monument Valley te bezoeken. We rijden al snel het enorme Navajo Indian Nation Reservation in. We zijn blij verrast als we het eerste deel van deze route vlak langs de Painted Desert rijden, en deze nu veel dichterbij en beter kunnen zien. Prachtig zijn de verschillende erosielagen!

Het grootste deel van de weg die we vandaag rijden, leidt langs eenzame Indianenhuisjes, soms in groepjes bij elkaar. Omdat grote delen van het reservaat moeilijk begaanbaar zijn, hebben zich geen steden gevormd en wonen de Navajo's grotendeels alleen en in zeer eenvoudige huisjes of caravans, zonder elektriciteit of water. Het beeld wat in Hollywoodfilms gecreëerd wordt, klopt echt niet met de werkelijkheid.

Het steeds veranderende landschap, de ruige bergen en woestijnvalleien, maakt elke route voor ons prachtig om te rijden, zo ook deze. Het blijft zo onwerkelijk wat we allemaal zien. Vandaag maken we daar nog een mooi voorbeeld van mee. Ongeveer op de route ligt namelijk nog een natuurwonder, wat niet veel touristen zullen bekijken, omdat het heel moeilijk te vinden is: De Coalmine Canyon. Ook wij rijden een aantal malen een flink stuk snelweg op en neer, tot we het juiste zandpad vinden, wat naar deze canyon leidt. En wat we dan zien.... schitterend gewoon! De canyon, die op de grens van de Hopi en Navajo Reservations ligt, staat vol met spectaculaire, grillig gevormde hoodoos (rotspilaren) in allerlei tinten rood, bruin, wit, grijs, blauw en zwart. We zijn heel blij dat we deze gevonden hebben! Buiten ons waren er maar 2 andere mensen die de canyon kwamen bewonderen, dat geeft wel aan hoe bijzonder het is dat we dit pareltje gevonden hebben.

Het laatste stuk van de route is al even mooi als het eerste. We arriveren halverwege de middag in Kayenta, van waaruit we al een mooi zicht hebben op de rotsformaties van Monument Valley. Omdat we hier met een uur extra tijdverschil te maken hebben, besluiten we meteen het zwembad op te zoeken en de rest van de middag van de zon te genieten.

Als we een hapje gaan eten, zijn we de enige toeristen in het restaurant, aan alle andere tafels zitten Navajo-gezinnen. Ook een leuke ervaring om hen te zien!

Morgenochtend staan we vroeg op, om in Monument Valley het Wildcat Trail te gaan lopen.

Dag 14 Grand Canyon.

Vandaag stappen we voor de deur van het hotel in de pendelbus, die ons naar de Visitor Center, de centrale plaats in het Grand Canyon National Park brengt. Van daaruit nemen we verschillende pendellijnen, die ons naar alle Points of Interest van de South Rim brengt, en waar we steeds uit- en in kunnen stappen. Het bijzondere is, dat deze bussen ook komen op plaatsen waar je met de auto niet kunt of mag komen. 

Van tevoren hebben we uitgestippeld welke stops wij het meest interessant vinden, om zo het meeste aan deze dag te hebben. Gisteren hebben we al een goede indruk gekregen van de schoonheid van de Canyon, en van de onmeetbare grootte en diepte van het deel dat wij hier zien. De totale Canyon  is 433 km lang, gemiddeld 1600 meter diep en de breedte varieert van 16 tot 29 km. We horen iedereen om ons heen zeggen, wat we zelf ook zien: Je kunt dit perspectief niet in foto's vangen. Eigenlijk kunnen we nauwelijks bevatten wat we hier zien, we hebben er gewoonweg geen woorden voor. Elk uitkijkpunt geeft weer nieuwe fantastische beelden en kleuren. 

De verschillende rotslagen zijn ontstaan door erosie van de Coloradorivier, maar ook door lavastromen en zelfs door verschillende niveaus van zeeën en meren die hier geweest zijn. Ze variëren in ouderdom van 250 miljoen jaar tot 2 miljard jaar. De eerste bewoners van het Grand Canyongebied waren de Anasazi Indianen. 

We zien vandaag ook een aantal raven rondvliegen boven de canyon. Ze landen vlakbij mensen in de bomen, heel bijzonder om te zien. Als we weer bij het hotel terug zijn, worden we ook nog getracteerd op een kudde 'elken'  die uit het bos komen en het grasland aan de weg uitgekozen hebben voor het diner. Dit is een rendiersoort die alleen in de Grand Canyon voorkomt. We vinden het heel spectaculair om ze zo van dichtbij te kunnen bewonderen!

Morgen vertrekken we richting Kayenta, waar we 2 nachten zullen verblijven en Monument Valley gaan bezoeken.

Dag 13 Van Sedona naar de Grand Canyon.

We starten de dag met het prachtige uitzicht op het Red Rock State Park. We rijden nog een klein uur tussen deze prachtige rode bergen om richting Flagstaff te gaan. De weg volgt voor een groot deel de loop van de Oak Creek. We stoppen onderweg na het passeren van een brug om deze Creek te kunnen bekijken. Ook hier weer een prachtig uitzicht en behoorlijk de diepte in tot aan de waterloop.

Vanuit Flagstaff rijden we een stuk verder in noordelijke richting over de beroemde Route 66, die dwars door Amerika loopt. De volgende stop is bij het Sunset Crater Vulcano Monument. Het is een 300 m hoge krater, die na een uitbarsting zo'n 1000 jaar geleden een groot gebied bedekte met lava. In dit gebied liggen honderden van dit soort kleinere en grotere kraters, allen niet actief.

Als we de weg vervolgen komen we langs de prachtige Painted Desert. We rijden dan inmiddels in het enorme reservaat van de Navajo. De zandlagen hebben door invloeden van tijd, wind, erosie allerlei pastelachtige kleurschakeringen paars, roze, blauw en beige gekregen die afhankelijk van de stand van de zon goed te zien zijn.

Dan komen we langs een gebied wat Wupatki National Monument genoemd wordt. Hier staan honderden Indiaanse ruïnes die dateren van rond 1100. Wij bezoeken het drie verdiepingen hoge Wukoki, wat 'woonhuis' betekent. De oorspronkelijke bewoners, de Kayenta Anasazi, zijn de voorouders van de Hopi Indianen. Zij bezitten nu een reservaat middenin het grote gebied van de Navajo.

Via de Little Colorado River naderen we dan aan het begin van de middag de Grand Canyon. We zullen hier 2 dagen verblijven, en besluiten om vanmiddag alvast met de auto een deel van de South Rim te verkennen. Al meteen vanaf het eerste uitkijkpunt vanaf Desert View zijn we overweldigd door de grootsheid van wat door de Amerikanen een wereldwonder genoemd wordt. wat een kleuren, wat een enorme oppervlakte en diepte, wat een ruw natuurschoon. Bij elk uitkijkpunt staan we echt ademloos te kijken.

We besluiten om morgen met de pendelbussen verschillende delen van de South Rim te bezoeken, en een deel van een Trail verder naar beneden in de Canyon te gaan lopen.

Dag 12 Van Phoenix naar Sedona.

We besluiten om de rit van vandaag niet door de woestijn, maar door het Tonto National Forest af te leggen. 

Het Forest is de grootste van de 6 nationale bossen in Arizona en het 5e grootste nationale bos in de VS. Het gebied behoorde toe aan de Salado-Indianen. Vanuit Phoenix zijn we al snel weer in wat groener gebied, wat het eerste stuk vooral bestaat uit lage vegetatie en cactussen. Al snel worden de bergen groener en de hoogteverschillen groter. We rijden door een aantal prachtige valleien, waar de grond en de begroeiing zorgen voor de mooiste kleuren groen, bruin, paars. Dat is echt genieten! In de 13e eeuw leefden hier dan ook duizenden Indianen vanwege de vruchtbare grond.

We komen door een aantal kleine dorpjes, waar de tijd soms stil lijkt te hebben gestaan. Daarna lijkt het Forest meer op een bos zoals wij dat zouden herkennen. 

Aan de noordkant gaat het gebied over in het Coconino National Forest. Hier bezoeken we in de Verde Valley het Montezuma Castle en de Montezuma Well. Het Castle is een grote rotswoning ('dwelling') die gemaakt is door de Sinagua. Toen het gebied later door kolonisten ontdekt werd, namen ze aan, dat het een Azteekse woning betrof, vandaar de naam Montezuma. Ooit was het een imposant bouwwerk van 5 verdiepingen hoog en wel 45 kamers. De Well is een meer middenin de woestijn, waarvan niemand weet hoe diep het is, en wat ook al door de Sinagua gebruikt werd voor irrigatie. Ook hier zijn nog verschillende gaten in de rotsen te zien, die vroeger bewoond werden.Tussen 1125 en 1400 leefden in dit gebied 100-150 mensen.

Halverwege de middag rijden we Sedona binnen. Van grote afstand zijn de prachtige en machtige rotsformaties van het Red Rock State Park al te zien, die dichterbij steeds overweldigender worden. De Inn waar wij logeren, heeft uitzicht op een deel ervan. Wij zoeken echter een hoger gelegen, kleine parkeerplaats op, vanwaar enkele trails starten. we lopen langs een rif en zien dan pas echt goed hoe prachtig de Red Rocks zijn: De Cathedral Rock, de Bell Trolley. Het rood van de bergen en het groen van de begroeiing maken samen een geweldig plaatje. Het uitzicht is echt nauwelijks te beschrijven, zo ontroerend mooi is het. Na een tijdje worden we ook nog getrakteerd op donkere wolken en een enkele bliksemschicht, die het plaatje nog imposanter maken. Wat een prachtige dag!

Dag 11 Van Palm Springs naar Phoenix.

Vandaag verlaten we Palm Springs weer, om een lange rit door de woestijn te rijden naar Phoenix. De afstand is 269 mile, zo'n 430 km. 

We hebben gelezen dat dit een saaie weg is, echter ervaren wij dit vandaag echt heel anders, omdat we het landschap overweldigend vinden. We zijn immers nog nooit in de woestijn geweest. We rijden voortdurend tussen de droge vlakten die goudkleurig zijn van het zand en grijs van het 'rotsgruis', met daarop de struiken die in dit klimaat overleven, en op de achtergrond de ruige kale bergen. Meteen na het passeren van de staatsgrens tussen Californië en Arizona, die gevormd wordt door de loop van de Colorado rivier, zien we de eerste cactussen al verschijnen. 

In de loop van de dag loop de temperatuur op tot 110 graden Fahrenheit, oftewel ruim 43 graden Celcius. Door de droge wind voelt het een beetje alsof je uit de auto in de sauna stapt. Dit doet ons besluiten om, nadat we halverwege de middag aangekomen zijn in ons hotel, de rest van bij het zwembad door te brengen. Omdat we op de hotelkamer ook over een magnetron beschikken, en een soort huiskamertje erbij hebben, besluiten we vandaag typisch Amerikaans een 'tvdiner' te eten. Ook weleens gezellig!

In de loop van de avond gaat het steeds harder waaien, het heeft boven Phoenix ook ge-onweerd vandaag. We genieten buiten nog even van deze ervaring van een warme stormwind. De lokale nieuwszender noemt het zelfs de 'moesson 2017'. Hopelijk houden we het de komende dagen droog!

Dag 10 van Los Angeles naar Palm Springs.

Gisteren hebben we het plan opgevat, om via San Diego naar Palm Springs te rijden. Toch hebben we vandaag besloten, dit niet te doen. De afstand is toch wel heel groot, en we weten niet in hoeverre we de grens met Mexico echt kunnen zien. Bovendien hebben we morgen geen tijd om op de volgende etappe door het Joshua Tree National Park te rijden, wat redelijk dichtbij Palm Springs ligt. We besluiten daarom, om de ochtend te gebruiken om vanuit Los Angeles, via Riverside, naar Joshua Tree te rijden. 

Onderweg verandert het landschap langzaam maar zeker in woestijnachtig gebied. De bergen worden ruiger, hoger, en rotsachtiger, de begroeiing wordt steeds minder en het land steeds droger. Het is weer een prachtige rit. Na enkele uren komen we in het Morongo Indian Reservate. We rijden door de Morongo Valley, dit is echt woestijngebied, waarin kleinere en grotere indianendorpjes te zien zijn. We zien ook een enorm windmolenpark, zover je kunt kijken staan enorme rijen molens opgesteld. Dit is omdat de wet in Californië zegt  dat plaatselijke electriciteitsmaatschappijen alle energie moeten kopen die door particulieren wordt opgewekt. In de hele staat staan dan ook meer dan 10 000 windmolens. Daarna gaan we omhoog door de Flaming Heights, tot we bij de westelijke ingang van het Joshua Tree National Park aankomen. 

Dit park hoort bij de Mojave Desert, wordt omgeven door de San Bernardino Moutains, Cottonwood Mountains, Eagle Mountains, Coscomb Mountains en Pinto Mountains en is 2250 km2 groot. De naam dankt het park aan het feit dat op deze hoogte (meer dan 900 m) de zgn Joshua Tree (Yucca brevifolia) groeit, een agaveachtige boom. We kennen deze boom natuurlijk van de hoes van het gelijknamige U2-album. De Joshua Trees kunnen maximaal 900 jaar oud worden. Een ander opvallend kenmerk van het park zijn de afgeronde, over elkaar geschoven blokken graniet die als eilandjes door het hele park verspreid liggen. 

We rijden via de Park Boulevard naar Quail Springs, Hidden Valley, Lost Horse Valley en Key View. We zijn dan inmiddels op een hoogte van bijna 1600 meter aangekomen. We genieten van het fantastische uitzicht over de Pleasant Valley, met de prachtige San Bernardino Mountains op de achtergrond. In de Valley kunnen we met de verrekijker zelfs de breuklijn zien van de San Andreas Vault. 

Aan het eind van de middag rijden we naar Palm Springs, waar we vannacht zullen slapen. Dit woestijneldorado telt 330 dagen zon per jaar en is daarom een geliefde vakantiebestemming voor steenrijke zonaanbidders en showbizzsterren. Omdat de temperatuur inmiddels is opgelopen tot ruim 100 graden Fahrenheit ( zo'n 40 graden Celsius) maken we dankbaar gebruik van het fantastische zwembad en werken we nog even aan ons kleurtje op de ligbedden.

Morgen verlaten we, op weg naar Phoenix, Californië en rijden we Arizona binnen.