cyrilenanja.reismee.nl

Dag 26 Van Yosemite naar San Francisco.

Vandaag komt er een einde aan onze prachtige rondreis door West-Amerika.

Omdat het nog een flink eind rijden is naar het vliegveld, zitten we ook nu alweer rond 8 uur 's ochtends in de auto. Het eerste stuk van de rit gaat nog door een stuk van Yosemite, waar we de zonsopgang nog een stukje kunnen meemaken. Daarna is het nog een lange weg westwaarts, tot we weer aan het beginpunt van deze trip aangekomen zijn, het San Francisco International Airport. We steken daarvoor de Bay over via de San Mateobrug, die echt vlak over het water loopt en daarna nog flink steil omhoog.

We hebben veel tijd nodig voor het inchecken van de bagage en de security check. Dan dreigt het boarden nog een halfuurtje uitgesteld te worden, maar gelukkig vertrekken we toch nog volgens schema met de (rustige) nachtvlucht terug naar Amsterdam.

Het was een bijzondere maand, door alle indrukken, alleswat we gezien hebben, maar ook door alle 'eigenaardigheden' die Amerika zo anders maakt, waar wij ons over verbaasden, maar waarin wij ons ook zo goed op ons gemak hebben gevoeld:

- De kruisingen met een verplicht stopbord op alle wegen: Vriendelijkheid bepaalt wie eerst gaat

- De (gratis!) refill van alle mogelijke frisdranken en koffie in alle restaurants

- De informele manier van met elkaar omgaan, iedereen begint een praatje, vraagt hoe het met je gaat, waar je vandaan komt

- De overvolle portemonnee door biljetten van 1 dollar

- De totale afwezigheid van alcohol in het hele Navajo reservaat

- De 'small', die wij 'big' vinden

- Iedereen rijdt in een automaat, heel relaxed

- Het geduld, de vriendelijkheid en behulpzaamheid

- De verkeersregel, dat zowel links als rechts ingehaald mag worden

- De enorme porties breakfast en lunch die weggewerkt worden

- Alles is 24/7 open

Hier eindigt ons verhaal. Het was een geweldige kennismaking met dit continent, die wat ons betreft zeker voor herhaling vatbaar is.

Bedankt voor je belangstelling en het meelezen met dit reisblog!


Dag 25 Yosemite National Park

Vandaag rijden we al rond half 9 's ochtends Yosemite binnen. Naar later blijkt, een goed gekozen tijdstip, want later op de dag is er geen parkeerplaats meer te vinden in het park, wat een oppervlakte heeft van 3082 km2.

De Merced rivier, door de Spaanse kolonisten genoemd naar de Lady of Mercy, meandert door het hele park, aan beide zijden geflankeerd door kaarsrechte granietwanden. Yosemite is daarnaast bekend door de prachtige watervallen, waaronder de 729 meter hoge Yosemite Falls. Het dal is ruim 13 km lang en is in de ijstijd ontstaan door het langzaam stromende ijs van gletsjers.

Aan de noordzijde bekijken we natuurlijk ook de 2307m hoge El Capitan, een bijna kaarsrechte granieten monoliet met een 1000 m hoge, vrijwel loodrechte wand, de droom van sportklimmers. We hebben thuis een tijdje geleden op tv gezien hoe de beklimming van El Capitan eruit ziet, en zijn nu toch wel onder de indruk van de geweldige prestatie die het moet zijn om hier tegenop te klimmen.

Met het bezoek aan Yosemite komt er toch langzaam een einde aan deze fantastische reis door West-Amerika. Morgenochtend hebben we nog een paar uur reistijd nodig naar het vliegveld van San Francisco, waar we een kleine 4 weken geleden aan deze geweldige roadtrip begonnen. Het is een ongelofelijke ervaring geweest voor ons allebei.

Na de lange vliegreis (het is een nachtvlucht) landen we overmorgen aan het eind van de ochtend weer op Schiphol. Dan volgt de laatste update van dit reisblog.


Dag 24 Van Sequoia National Park naar Yosemite National Park.

Omdat we vanochtend het Sequoia National Park in de Sierra Nevada willen zien, zijn we al vroeg weer op pad. Op zoโ€™n 3 kwartier van ons hotel rijden we de ingang van het park binnen. We hebben dan alweer de nodige haarspeldbochten achter de rug.

Het Sequoia National Park is natuurlijk beroemd om haar bossen met de reusachtige mammoetbomen, die we zien in het Giant Forest. Het is heerlijk om daar rond te rijden, te lopen en te kijken, omdat onder de bomen, die wel 100 meter kunnen worden, de temperatuur ook nog heel aangenaam is. Natuurlijk bekijken we ook de General Sherman Tree, de grootste boom ter wereld. De boom is al 2200 jaar oud en heeft een diameter van bijna 31,5 meter. En we beklimmen de Moro Rock, een granietkoepel die op zoโ€™n 2500 meter boven zeeniveau ligt en een prachtig uitzicht o de omgeving biedt.

Aan het begin van de middag rijden we het park uit, om aan de lange rit naar Yosemite National Park te beginnen, onze laatste bestemming op deze reis. De rit is weer prachtig, de weg slingert door goudgele velden en langs rotsformaties.

Halverwege de middag rijden we door Mariposa County, een gebied waarvan we weten dat er in de eerste twee weken van ons verblijf een enorme natuurbrand gewoed heeft. We schrikken van de enorme schade die hier aangebracht is door het vuur, ook aan meer dan 60 woningen van mensen hier, die nu in die verwoesting moeten kamperen. Overal hangen spandoeken om de firefighters te bedanken voor hun inzet. Dit maakt wel even indruk op ons. Al die mooie natuur is natuurlijk ook heel kwetsbaar in dit droge en warme deel van Amerika.

We komen aan het begin van de avond aan bij onze laatste accommodatie. Het is een mooie lodge vlakbij de ingang van Yosemite national Park. We hebben een mooie kamer met keukentje en zithoek en de mooiste verrassing is een balkon direct aan de Merced rivier. Wat een schitterend gezicht en heerlijk om hier bij te komen van de lange rit!

Morgen hebben we nog een hele dag om Yosemite National Park bezoeken.

Dag 23 Van Death Valley National Park naar Sequoia National Park.

Omdat de temperatuur in Death Valley zo snel oploopt, vertrekken we vroeg vandaag. We hebben de langste etappe van deze roadtrip voor de boeg en zullen inclusief stops voor eten, koffie en tanken zo'n 7 uur onderweg zijn.

Het eerste deel van de route loopt door Death Valley en Panamint Valley. We stoppen na een halfuurtje eerst nog in Stone Pipe Wells, om te genieten van de Mesquito Hot Sand Duins. We zijn er net op tijd, getuige het waarschuwingsbordje wat we bij de parkeerplaats aantreffen. Daarna zien we nog lange tijd het mooie landschap met de rotsen in allerlei kleurschakelingen aan ons voorbijtrekken.

Op de rest van de route zien we het landschap steeds enorm veranderen. Dat maakt de lange rit van vandaag steeds weer even onverwacht en schitterend. Op onze weg om een deel van het gigantische Sequoia National Forest heen komen we langs een prachtig en enorm groot meer, Lake Isabella. Het is moeilijk bereikbaar, en daardoor niet zo toeristisch, dat maakt de aanblik des te mooier.

We besluiten om een deel van de route door de zuidpunt van het Forest te rijden. Dat betekent een kilometers lange weg met alleen maar haarspeldbochten, eerst een flink eind omhoog en daarna naar beneden. Het uitzicht is ook hier natuurlijk weer prachtig en weer een heel stuk groener. Ook weer genieten dus!

Halverwege de middag komen we aan in ons hotel, wat aan de weg naar Sequoia National Park ligt. Omdat we dit park morgenochtend pas gaan bezoeken, hebben we nu lekker de tijd om van de zon en het zwembad te genieten en bij te komen van de lange rit. Dat vinden we elke dag weer heerlijk!

Dag 22 Van Las Vegas naar Death Valley National Park.

Na twee dagen ondergedompeld te zijn in licht, geluid, muziek, mensen en indrukken gaan we vanochtend alweer vroeg op weg.

De eerste stop is nog in Las Vegas. We gaan een bezoek brengen aan de Gold & Silver Pawn shop, die bekend is van de uitzendingen op History Channel en dus al vaak door ons op tv bekeken is. Nu dus echt. We worden heel hartelijk ontvangen door het personeel, wat het pand en terrein buiten goed in de gaten houdt. Niet alle klanten verlaten namelijk even tevreden het pand...Binnen kunnen we volop foto's maken en rondkijken. We zien de van tv bekende eigenaren niet zelf, maar kopen wel een leuk souvenir.

Dan rijden we nog een keer de Strip helemaal af en zoeken we het Las Vegas sign even op voor de laatste foto. En dan zetten we halverwege de ochtend koers naar Death Valley. We rijden eerst naar ruim boven zeeniveau voor het uitzichtpunt Dante's View. Daar hebben we een prachtig uitzicht over de hele vallei en de zoutwatervlakte. De hitte is ongelofelijk en zal deze dag alleen nog maar meer oplopen tot zo'n 118 graden Fahrenheit, ofwel ruim 47,5 graden Celsius.

Vervolgens kijken we bij Zabriskiepoint naar de door lava veroorzaakte kleurschakeringen, die komen door de verschillende soorten mineralen in de bodem. we kijken steeds maar kort buiten, want in de hitte is lang buitenstaan niet te doen. Daarna rijden we de Artist Drive. Dit is een one-way scenic road van een kleine 20 km, die langs prachtig gekleurde rotsen leidt. Het is een kronkelige en zeer smalle weg, waarbij we (gelukkig aan het eind!) een andere automobilist tegenkomen, die er aan de verkeerde kant in wil rijden. Pff... gelukkig is dit goed afgelopen.

De laatste stop is bij Badwater Basin, het laagste zeeniveau punt van Noord- Amerika, namelijk -86 meter. Omdat het water hier door de hitte helemaal opdroogt, ontstaat een enorme zoutvlakte. Deze hadden we eerder al goed van bovenaf kunnen bekijken.

Aan het eind van de middag bereiken we The Ranch in Furnace Creek. Dit is een oase in de woestijn. We komen eerst een tijdje bij in de airco-gekoelde kamer. Na een hapje eten bekijken we ook het boraxmuseum, wat op het terrein van het resort staat. Borax is de delfstof die in Death Valley voor veel inkomsten zorgde aan het eind van de 19e eeuw. Het is een kleurloos tot blauwig wit mineraal, dat goed oplosbaar is in warm water. Het is een krachtige vetoplosser, bleekt, desinfecteert en absorbeert geurtjes. In het museum staan onder andere oude werktuigen, een stoomlocomotief, een stoomtractor en een aantal heel oude koetsen uit die tijd.

Omdat de temperatuur hier ook 's avonds niet onder de 34 graden zakt, besluiten we om in het donker nog lekker te gaan zwemmen. De drukte bij het zwembad laat zien dat meer mensen de afkoeling zoeken. De intense hitte is hier weer een ervaring op zich!

Dag 20/21 Van Zion National Park naar Las Vegas,

We vertrokken alweer op tijd uit Zion richting Las Vegas. Onderweg nemen we een omweg, omdat we graag de Hoover Dam willen zien.

Dit is de grootste dam van het westelijk halfrond, die in 1935 in de Coloradorivier werd gebouwd om overstromingen voortaan te vermijden en om een permanente watervoorziening te verzekeren. De dam is 221 meter hoog en creรซerde Lake Mead, het grootste stuwmeer ter wereld. De hydro-elektrische generatoren produceren elektriciteit voor 500 000 huishoudens en een groot gedeelte van de verlichting van de Strip in Las Vegas. En dat is onze bestemming voor de komende twee dagen.

We zien al vanuit de verte alle hotels aan de horizon opdoemen, en de Stratosphere Tower als baken aan de noordkant. Wij rijden aan de zuidkant binnen, waar ons hotel direct aan het begin van de Strip ligt. En de twee dagen daarna vallen we weer van de ene verbazing in de andere. Wat een grootsheid, wat een decadentie, wat een extravanganza.

We gaan beide dagen te voet de Strip verkennen. Dat betekent ongeveer 17 kilometer heen en weer lopen in een temperatuur van zo'n 36 graden. Dat is natuurlijk zeer heet, maar gek genoeg toch wel vol te houden. en gelukkig hebben alle hotels en casino's natuurlijk een uitstekende airco om weer even af te koelen. Het is een geweldige ervaring om dit eens allemaal echt te kunnen zien, de bekende hotels, de supermooie binnen- en buitenkant, de verlichting, de mensen op straat, de casino's... we zijn weer flink onder de indruk. Tussendoor genieten we natuurlijk ook van de schitterende zwembaden van ons hotel.

Na deze twee dagen is het weer tijd om te vertrekken. De trip gaat verder, Death Valley in.

Dag 19 Van Bryce Canyon National Park naar Zion National Park

Vandaag verlaten we alweer op tijd Bryce Canyon City, om op weg te gaan naar Zion Nation Park. Dit is een relatief korte route, die als vanzelf uitloopt in de Zion Scenic Road in het zuidelijk deel van het 600 km2 grote park.

Vanaf de ingang zijn we meteen overweldigd door de enorme rotsformaties, torens, pilaren en als een stapel pannenkoeken over elkaar geschoven steenplaten die we hier zien. Wat geweldig om hier doorheen te rijden en te lopen! De wind heeft in sommige rotsen bijzonder patronen geslepen, zoals in het beroemde Checkerboard Mesa, dit is dan ook onze eerste stop. Onderweg zien we een aantal steenbokken tegen te rotswanden staan. De kleuren en enorme afmetingen van deze rotsen zijn echt bijna niet te geloven.

Het belangrijkste deel van het Zion National Park is de door de Virgin River uitgeslepen Zion Canyon met zijn soms meer dan 900 meter hoge rotswanden. In tegenstelling tot de Grand Canyon, waar we in de diepte keken, kijken we hier dus juist steeds omhoog. Vermoedelijk al 13 miljoen jaar geleden begon de rivier zich door het 120 miljoen jaar oude carmelkalksteen heen te vreten. We bekijken 's middags alle prachtige punten langs de scenic drive en maken gebruik van de shuttlebus, die stopt bij ons hotel in Springdale. En we lopen de mooie Pa'rus Trail en de Riverside Walk langs de rivier.

Ook vandaag zijn we weer overweldigd door al dit schitterende natuurschoon. We slapen vannacht in een prachtige lodge net buiten het park, die nog het meest wegheeft van een aantal blokhutten, maar natuurlijk komen we eerst bij van alle indrukken en de vermoeidheid in het zwembad.

Morgen laten we al het natuurgeweld achter ons en storten we ons in het nachtleven van las Vegas. (Het blog zal daarom de komende dagen wat onregelmatiger bijgewerkt worden.)

Dag 18 Van Page naar Bryce Canyon National Park

Wanneer we alweer vroeg in de ochtend Page verlaten, kunnen we op een uitkijkpunt nog een mooie laatste blik op dat prachtige Lake Powell werpen. Daarna wordt het tijd voor de rit van vandaag, waarmee we al snel in Utah komen. Deze voert voor een groot deel langs de mooie rode bergen van het Grand Staircase-Escalante Monument, een enorm en ontoegankelijk natuurgebied waar geen enkele weg doorheen loopt.

De eerste stop is in Kanab. Toen de productiekosten in de filmstudio's van Los Angeles na 1945 drastisch omhooggingen, ontwikkelde dit stadje zich tot 'Little Hollywood' en een grandioos westerndecor, waarin films met John Wayne en Clint Eastwood en series als Gunsmoke zijn opgenomen Een deel hiervan is nog altijd bewaard gebleven in Frontier Movie Town en te bekijken. Het lijkt hier, of je echt in een western rondloopt. Echt heel grappig om te zien.

We rijden verder door het prachtige landschap van Utah. De rotsformaties blijven even wonderschoon als eigenaardig. Geleidelijk aan wordt de omgeving groener, is er meer begroeiing en zien we af en toe een riviertje meanderen. Door het uur tijdverschil met Arizona komen we aan het begin van de middag aan bij Bryce Canyon National Park. We rijden eerst de doorgaande weg door het park helemaal af, om vervolgens op de weg terug alle stops te maken.

Bryce Canyon is een bijzonder en betoverend natuurwonder. het is eigenlijk geen canyon, maar een kant van de Pink Cliffs, een 50 tot 60 miljoen jaar oude roze formatie van het Colorado Plateau. We zien een soort amphitheaters, waarin duizenden door weer en wind gevormde rotspunten, rotsnaalden, stenen torens en natuursculpturen de indruk wekken van een versteend theaterensemble. Ze bestaan uit fijnkorrelige, zachte sedimenten, afgewisseld met harder kalksteen en dunnen lagen lei- en zandsteen. Als gevolg van deze samenstelling loopt de snelheid van verwering uiteen, waardoor de zo kenmerkende ' hoodoo's ' tot stand komen. De bizarre vormen en en alle kleuren, veroorzaakt door ijzeroxide of mangaan, maken een overweldigende indruk op ons. Overal om ons heel horen we voortdurend 'ooh' en 'aah' roepen. Een onverwachte onweersbui zorgt dat we even moeten schuilen, maar daarna zijn de kleuren eigenlijk alleen nog maar mooier. Wat een geweldige dag weer vandaag en wat genieten we ook hier weer van dit natuurschoon!

We overnachten vandaag in een Lodge vlakbij het park, om morgenochtend door te rijden naar Zion National Park.